Όταν οι λαοί ξυπνούν οι Τύραννοι πεθαίνουν……

......Η φράση αυτή είναι του ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ που πριν 37 χρόνια έφυγε από κοντά μας χαράματα πρωτομαγιάς το 1976, σε κείνο το περίεργο αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Για την Κυβέρνηση ήταν ένα απλό τροχαίο. Για τον περισσότερο κόσμο μια δολοφονική ενέργεια. Δεν θα επαναλάβω τα όσα κατά καιρούς έχουν γραφεί για τον ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΥΜΒΟΛΟ του αντιδικτατορικού αγώνα. Μια κατάθεση ψυχής κάνω στη μνήμη του με μερικές φωτογραφίες και κάποια ποιήματά του.
Στο μέρος όπου δολοφονήθηκε ο Παναγούλης μπορούσες- σήμερα δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα- να διαβάσεις τα παρακάτω.
«Τα δάκρυα που στα μάτια μας δείτε ν΄αναβλύζουν
Ποτέ μη τα πιστέψετε απελπισίας σημάδια.
Υπόσχεση είναι μοναχά
Γι’ αγώνα υπόσχεση».
Και ποιο κάτω:
«Εδώ τέλιωσε ο αγώνας του Αλέκου Παναγούλη
Μάιος-1-1976Και κλίνοντας αυτό το σημείωμα προσθέτω.
Τέλιωσε ο φυσικός αγώνας του. Οι αγώνες που έδωσε για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας μας έμειναν παρακαταθήκη θα μας φωτίζουν και θα μας καθοδηγούν πάντα.