ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΨΥΛΛΑΚΗ ΕΛΕΝΗ
Στους φρενήρεις ρυθμούς που οι σύγχρονες συνθήκες ζωής στην πόλη επιβάλλουν, οι μετακινήσεις μέσα σ’ αυτήν αποτελούν μια καθημερινή ρουτίνα για τους περισσότερους κατοίκους της, μετακινήσεις που επιβάλλει η εργασία, οι κοινωνικές σχέσεις και ποικίλες υποχρεώσεις και ανάγκες.
Σε μια εποχή που η ποιότητα ζωής είναι αναπόφευκτα συνυφασμένη με το χρόνο, η εξοικονόμηση, κυριολεκτικά, του κάθε λεπτού, μοιάζει περισσότερο με αγχωτικό στόχο, παρά με υποσχόμενη, αυτής της ποιότητας, ιδέα.
Οι δρόμοι γεμίζουν με Ι.Χ. αυτοκίνητα, ταξί, λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ-το επιβατικό κοινό συνωστίζεται σε συρμούς και βαγόνια και ακόμα και στην περίπτωση της άνεσης ενός αμαξιού ή της θεωρητικά άμεσης, ιδιωτικής εξυπηρέτησης ενός ταξί, η κίνηση στους δρόμους, το καθημερινό μποτιλιάρισμα που μπορεί να δημιουργηθεί οπουδήποτε και με την πιο ασήμαντη αφορμή, μετατρέπουν την μετάβαση στον επιθυμητό προορισμό σε μια αγχωτική και ψυχοφθόρο διαδικασία-σπατάλη του πολύτιμου, ‘σύγχρονου’ χρόνου.
Στην πόλη της Αθήνας, χαρακτηριστικό παράδειγμα πόλης όπου συναντώνται όλα τα προαναφερθέντα προβλήματα, εστιάζει η παρούσα μελέτη, προτείνοντας την εγκατάσταση ενός νέου, εναέριου μέσου μαζικής μεταφοράς, του HypAIRtram.
Το HypAIRtram αποτελεί ένα μέσο σταθερής τροχιάς, με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του υπόγειου ηλεκτρικού σιδηροδρόμου όπως συρμοί με σταθερή συχνότητα διέλευσης, προκαθορισμένες διαδρομές, μαζική εξυπηρέτηση επιβατικού κοινού, κίνηση σε άξονες που δεν επηρεάζουν, άμεσα τουλάχιστον, το συνολικό σύστημα κυκλοφορίας της πόλης.
Η σύνδεση και των δύο με τον επίγειο ιστό της πόλης και την ευρύτερη αστική ζωή, επιτυγχάνεται με κάθετους άξονες-στάσεις.
Η κατακόρυφη μετατόπιση μιας δημόσιας χρήσης στον εναέριο χώρο της πόλης, δημιουργεί, κατ’ επέκταση, ένα νέο πεδίο-επίπεδο ανάπτυξης δημοσίων δραστηριοτήτων-χρήσεων, αντίστοιχων με αυτές που συναντώνται να αναπτύσσονται σε συνδυασμό ή παράλληλα με τα δίκτυα μαζικής μεταφοράς στο επίπεδο του εδάφους.
Η τοποθέτηση του εξετάζεται πάνω στην υπάρχουσα διαδρομή του τραμ Σύνταγμα-Γλυφάδα, αντικαθιστώντας αυτό, εκμεταλλευόμενη κυρίως την ήδη υπάρχουσα χωροταξική και πολεοδομική διαρρύθμιση που αυτή υπέστη για το τραμ.
Τα βασικά στοιχεία του δικτύου αποτελούν οι πυλώνες στήριξης που τους συναντάμε κάθε 100μ, οι στάσεις σε απόσταση μεταξύ τους περίπου 400μ, ένας κομβικός σταθμός με επιπλέον χρήσεις δημόσιου χαρακτήρα στην παραλία της Έδεμ και ο τερματικός σταθμός όπου γίνεται επισκευή και φύλαξη των οχημάτων στη Γλυφάδα.
Επιβλέποντες:
Τζιρτζιλάκης Γιώργος, Γαβρήλου Έβελυν
http://www.arch.uth.gr/
Στους φρενήρεις ρυθμούς που οι σύγχρονες συνθήκες ζωής στην πόλη επιβάλλουν, οι μετακινήσεις μέσα σ’ αυτήν αποτελούν μια καθημερινή ρουτίνα για τους περισσότερους κατοίκους της, μετακινήσεις που επιβάλλει η εργασία, οι κοινωνικές σχέσεις και ποικίλες υποχρεώσεις και ανάγκες.
Σε μια εποχή που η ποιότητα ζωής είναι αναπόφευκτα συνυφασμένη με το χρόνο, η εξοικονόμηση, κυριολεκτικά, του κάθε λεπτού, μοιάζει περισσότερο με αγχωτικό στόχο, παρά με υποσχόμενη, αυτής της ποιότητας, ιδέα.
Οι δρόμοι γεμίζουν με Ι.Χ. αυτοκίνητα, ταξί, λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ-το επιβατικό κοινό συνωστίζεται σε συρμούς και βαγόνια και ακόμα και στην περίπτωση της άνεσης ενός αμαξιού ή της θεωρητικά άμεσης, ιδιωτικής εξυπηρέτησης ενός ταξί, η κίνηση στους δρόμους, το καθημερινό μποτιλιάρισμα που μπορεί να δημιουργηθεί οπουδήποτε και με την πιο ασήμαντη αφορμή, μετατρέπουν την μετάβαση στον επιθυμητό προορισμό σε μια αγχωτική και ψυχοφθόρο διαδικασία-σπατάλη του πολύτιμου, ‘σύγχρονου’ χρόνου.
Στην πόλη της Αθήνας, χαρακτηριστικό παράδειγμα πόλης όπου συναντώνται όλα τα προαναφερθέντα προβλήματα, εστιάζει η παρούσα μελέτη, προτείνοντας την εγκατάσταση ενός νέου, εναέριου μέσου μαζικής μεταφοράς, του HypAIRtram.
Το HypAIRtram αποτελεί ένα μέσο σταθερής τροχιάς, με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του υπόγειου ηλεκτρικού σιδηροδρόμου όπως συρμοί με σταθερή συχνότητα διέλευσης, προκαθορισμένες διαδρομές, μαζική εξυπηρέτηση επιβατικού κοινού, κίνηση σε άξονες που δεν επηρεάζουν, άμεσα τουλάχιστον, το συνολικό σύστημα κυκλοφορίας της πόλης.
Η σύνδεση και των δύο με τον επίγειο ιστό της πόλης και την ευρύτερη αστική ζωή, επιτυγχάνεται με κάθετους άξονες-στάσεις.
Η κατακόρυφη μετατόπιση μιας δημόσιας χρήσης στον εναέριο χώρο της πόλης, δημιουργεί, κατ’ επέκταση, ένα νέο πεδίο-επίπεδο ανάπτυξης δημοσίων δραστηριοτήτων-χρήσεων, αντίστοιχων με αυτές που συναντώνται να αναπτύσσονται σε συνδυασμό ή παράλληλα με τα δίκτυα μαζικής μεταφοράς στο επίπεδο του εδάφους.
Η τοποθέτηση του εξετάζεται πάνω στην υπάρχουσα διαδρομή του τραμ Σύνταγμα-Γλυφάδα, αντικαθιστώντας αυτό, εκμεταλλευόμενη κυρίως την ήδη υπάρχουσα χωροταξική και πολεοδομική διαρρύθμιση που αυτή υπέστη για το τραμ.
Τα βασικά στοιχεία του δικτύου αποτελούν οι πυλώνες στήριξης που τους συναντάμε κάθε 100μ, οι στάσεις σε απόσταση μεταξύ τους περίπου 400μ, ένας κομβικός σταθμός με επιπλέον χρήσεις δημόσιου χαρακτήρα στην παραλία της Έδεμ και ο τερματικός σταθμός όπου γίνεται επισκευή και φύλαξη των οχημάτων στη Γλυφάδα.
Τζιρτζιλάκης Γιώργος, Γαβρήλου Έβελυν
http://www.arch.uth.gr/
ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΕΧΕΙ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ.
ΑΡΘΡΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΜΑΣ.
tag"s
ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
