Ανεβάζω ολόκληρο το άρθρο αλλά εμένα με ενδιαφέρει μόνο το κομμάτι για τις αστικές συγκοινωνίες . Και θα θέσω το εξής ερώτημα . Γιατί το 1992 αντέδρασαν τόσο έντονα οι « συντεχνίες » ενώ το 2020 έβγαλαν το σκασμό τους και κρυφτήκαν όλοι ; Και ο λόγος είναι προφανής ....
Και για να δώσετε και εσείς σωστή απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει πρώτα να το τοποθετήσετε στο σωστό χρονικό πλαίσιο . Δηλαδή τι γίνεται στην υπόλοιπη ΕΕ τη συγκεκριμένη περίοδο .
Το 1992 άλλα γίνονταν στην Ευρώπη (τακτικές τύπου thacher ) αλλά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αποφάσισε να τα δώσει στους ίδιους τους εργαζόμενους.
Το 2020 άλλα γίνονται στην Ευρώπη (1370 /2007 EE ) αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης - συμφώνησε με το πανούργο σχέδιο του καραμανλή του τρίτου - και έτσι αποφάσισε να τα δώσει ( συγκαλυμμένα το 1/3 και χωρίς διαγωνισμό ) σε ιδιώτες. (τακτική τύπου thacher )
Πίσω από τους ''νοικοκυραίους του καραμανλή '' κρύβονται πολιτικοί - φίλοι - συγγενείς και οι ίδιες οι « συντεχνίες » που το 1992 έφεραν τόση αναστάτωση ενώ το 2020 τα κονομάνε όλοι μια χαρά ( χωρίς να έχουν βάλει ούτε ένα ευρώ ) και δεν βγάζει κανείς τους άχνα.
Και ζήσαν αυτοί καλύτερα ...
Η λέξη "νοικοκυραίοι” είναι φορτισμένη στην Ελλάδα. Όσοι έζησαν και θυμούνται τη διακυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη την περίοδο 1990-1993, ίσως τη μοναδική απόπειρα πραγματικών μεταρρυθμίσεων στη χώρα κατά τη μεταπολίτευση -με δεύτερη αλλά πολύ πιο light την περίοδο Σημίτη και εξαιρουμένης της περιόδου των μνημονίων- θυμούνται και ποιοί είχαν χαρακτηριστεί υποτιμητικά ως "νοικοκυραίοι”. Ήταν οι νέοι ιδιοκτήτες των αστικών λεωφορείων της Αθήνας μετά την ιδιωτικοποίηση της τότε, άκρως προβληματικής, ΕΑΣ. Οι αστικές συγκοινωνίες είχαν δοθεί στους ίδιους τους εργαζόμενους με τη μορφή της ιδιοκτησίας των οχημάτων και η αλλαγή αυτή είχε προκαλέσει πρωτοφανείς αντιδράσεις συντεχνιακού χαρακτήρα με πρωταγωνιστές τους συνδικαλιστές Κολλά και Σταμούλο. Καθημερινή ένταση στην Αθήνα, αστικές συγκοινωνίες με στρατιωτικά οχήματα και επεισόδια τριτοκοσμικού χαρακτήρα με ξεβρακώματα των "νοικοκυραίων” μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Η λέξη "νοικοκυραίοι” δαιμονοποιήθηκε από το λαϊκιστικό μπλόκ της ελληνικής κοινωνίας. Έγινε κάτι σαν βρισιά στα χείλη του αριστερίζοντα λαϊκισμού, κυρίαρχου ρεύματος στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Ο νοικοκυραίος, ο άνθρωπος που έχει μετρημένη ζωή, προσπαθεί με καθημερινό μόχθο να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, έχει έναν σταθερό αξιακό κώδικα ζωής, απεχθάνεται τις ακρότητες και γνωρίζει ότι για να μείνουν όλα ισορροπημένα και σταθερά πρέπει να πασχίζει καθημερινά με τη δουλειά του και τη στάση του, έγινε κάτι σαν μομφή. Ο νοικοκυραίος, αυτή η λέξη που πιθανότητα δεν συναντάται σε άλλη γλώσσα, συναντάται στην Ελλάδα σε διάφορους πολιτικούς χώρους. Από τη δεξιά έως και την αριστερά. Είναι στάση ζωής και αποτελεί αυτό που λέμε τη ραχοκοκαλιά του μεσαίου χώρου.
Αυτός ο κόσμος, όπως δείχνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, νοιώθει αλλεργία στις εξελίξεις. Αν και θύμωσε με τον ανόητο αστυνομικό στη Νέα Σμύρνη που ξυλοκόπησε έναν πολίτη (όσο προκλητικός και αν ήταν αυτός απέναντι σε ένα όργανο της τάξης), σοκαρίστηκε με τις εικόνες του όχλου που προσπαθούσε να δολοφονήσει τον πεσμένο στον δρόμο αστυνομικό. Ο κόσμος των νοικοκυραίων έχει κουραστεί από το συνεχές lockdown αλλά ανατριχιάζει όταν βλέπει κόμματα εξουσίας να καλούν τους πολίτες σε διαδηλώσεις στις πλατείες επειδή τάχα "κινδυνεύει η δημοκρατία”. Είναι ο ίδιος κόσμος που βλέπει με αποτροπιασμό πολιτικές δυνάμεις στη χώρα να κόπτονται για τη δήθεν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του καταδικασμένου δολοφόνου τρομοκράτη Κουφοντίνα. Είναι ο ίδιος κόσμος που είδε τον αστυνομικό και πάλι στη γειτονιά του και ανακουφίστηκε γιατί θα του προστατεύσει την περιουσία και τα παιδιά του. Είναι ο κόσμος που επλήγη από τα μνημόνια αλλά πραγματικά γονάτισε από τη φορολογία την περίοδο 2015-2019.
Αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο των νοικοκυραίων, επικαλέστηκε -αν μέτρησα καλά- τέσσερις φορές στην πρόσφατη παρουσία του στη Βουλή για τη συζήτηση αναφορικά με τα τελευταία γεγονότα στις πλατείες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αλέξης Τσίπρας. Επικαλέστηκε τους νοικοκυραίους για να πει ότι η ελληνική κοινωνία έχει αγανακτήσει με την "αστυνομική αυθαιρεσία” που υποδαυλίζεται "από την ανοχή της κυβέρνησης”. Στην ίδια ομιλία ο κ Τσίπρας αποκάλεσε τον Κουφοντίνα "καταδικασμένο δολοφόνο τρομοκράτη”.
Το ότι ο αριστερίζων πόλος του ελληνικού πολιτικού συστήματος ανακάλυψε με την καλή έννοια πλέον τους νοικοκυραίους, έστω και μετά από τρείς δεκαετίες, το λες και πρόοδο. Μένει να δούμε βέβαια αν είναι μια σημαία ευκαιρίας για τον ημιθανή στις δημοσκοπήσεις ΣΥΡΙΖΑ που αναζητά το δημοσκοπικό τίναγμα του απινιδιωτή ή μια πραγματική αλλαγή στάσης και έναρξη πορείας προς την κανονικότητα του μεσαίου χώρου. Θα δείξει. Μέχρι τότε αυτό που μπορεί απλά να πει κάποιος στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι: "Καλώς ήρθατε στον κόσμο των νοικοκυραίων. Ποτέ δεν είναι αργά”.
ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΕΧΕΙ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ.
ΑΡΘΡΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΜΑΣ.