Το φαινόμενο να μην εφαρμόζεται το ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο θα
εξέπληττε αν εμφανιζόταν σε άλλη δυτική χώρα. Όχι όμως στην Ελλάδα. Εδώ
πολλά αλλάζουν, όμως ο μηχανισμός κατανομής προσόδων δεν είναι ένα από
αυτά. Τουλάχιστον στον βαθμό που θα έπρεπε.
Πάνε μερικοί μήνες από τότε που αναφερθήκαμε στη μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου σε υπουργεία και σε άλλους φορείς του Δημοσίου με τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών κ. Σταϊκούρα να διατάσσει σχετική έρευνα.
Χθες, διαβάσαμε στο «Έθνος» ότι οι έλεγχοι του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους αποκάλυψαν παρατυπίες στο θέμα της εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου σε 55 Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, ενώ η διαδικασία συνεχίζεται σε 100 επιπλέον οργανισμούς.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οργανισμοί κατέβαλλαν επιδόματα γενικών διευθυντών ή διευθυντών, χορηγούνταν υψηλότερες αποδοχές και δίνονταν αφειδώς πρόσθετες αμοιβές για μετακινήσεις στελεχών στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό κατά παράβαση του σχετικού νόμου. Ανάμεσα στα νομικά πρόσωπα ξεχωρίζουν το ΟΑΚΑ, οι Οδικές Συγκοινωνίες, το Εθνικό Κτηματολόγιο-Χαρτογράφηση Α.Ε. κ.ά.
Σε άλλη σοβαρή χώρα όπου θα καταγράφονταν παρόμοια φαινόμενα κάπου δύο χρόνια μετά την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, οι υπεύθυνοι θα απολύονταν πάραυτα και θα ζητείτο η επιστροφή των ποσών που δόθηκαν παρατύπως.
Στην Ελλάδα, το πιθανότερο είναι να ζητηθεί η επιστροφή των ποσών, ίσως σταδιακά, αλλά οι υπεύθυνοι να παραμείνουν στη θέση τους.
Είτε επειδή έχουν διορισθεί από υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα είτε επειδή έχουν μονιμότητα και δεν μπορεί να τους αγγίξει κανένας. Η παθογένεια του ελληνικού δημοσίου σε όλο το μεγαλείο της.
Κι όλα αυτά ενώ η χώρα δεν έχει ξεπεράσει ακόμη τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που γνώρισε από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Έχουμε λοιπόν καταλήξει να έχουμε ένα στυγνό, δυτικό φορολογικό σύστημα από τα έσοδα του οποίου χρηματοδοτείται ένας ανατολίτικος δημόσιος τομέας σε δομές και στελέχωση, που κάποιοι, όπως η τρόικα και μερικοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ελπίζουν ότι θα μεταμορφωθεί σταδιακά.
Όμως, αρκεί κάποιος να κάνει μια επίσκεψη σε κεντρικές υπηρεσίες υπουργείων προκειμένου να δει την εκεί καθημερινότητα και να συνομιλήσει με προϊσταμένους και άλλους για να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Το δικό μας συμπέρασμα;
Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να υπάρξουν ριζικές αλλαγές στη λειτουργία και στην κουλτούρα του Δημοσίου που θα μπορούσαν να έχουν άμεση θετική επίδραση στον πολίτη-φορολογούμενο.
Εξαίρεση ίσως κάποιοι τομείς όπου η μηχανογράφηση μπορεί να βοηθήσει να έρθουν σύντομα ορατές αλλαγές.
Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος δεν υπήρξε ποτέ προστάτης κάποιων αναφαίρετων δικαιωμάτων όπως στη Δύση.
Αντίθετα, από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα ήταν μέσο για την απολαβή και τη διανομή προσόδων είτε μέσω παροχής προνομίων σε οργανωμένες ομάδες, π.χ. τα κλειστά επαγγέλματα, είτε μέσω αργομισθιών στο Δημόσιο.
Η κρίση έχει αναδείξει την ανάγκη για βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και επάνοδό της σε βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης.
Το μερικό, έστω, άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων συνιστά ένα βήμα προς την ορθή κατεύθυνση αν και είναι πιθανό κάποια από αυτά να αντιστραφούν στο μέλλον από το πολιτικό σύστημα.
Η δημοσιονομική πειθαρχία επιβάλλει επίσης έλεγχο των κρατικών δαπανών και επομένως των αχρείαστων προσλήψεων στο Δημόσιο, ενώ οι πολιτικοί και η τρόικα συμφωνούν στην αύξηση των εσόδων.
Επομένως, κάποιος παρατηρητής μπορεί να ισχυρισθεί ότι το κράτος βρίσκεται σε μια διαδικασία αναμόρφωσης.
Όλα αυτά είναι αλήθεια.
Όμως, αρκούν λίγες επισκέψεις σε δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς και συνομιλίες με τους υπευθύνους ή φαινόμενα όπως η μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου για να καταλάβει κάτι απλό:
Κάποια πράγματα δύσκολα θα αλλάξουν. Αν ποτέ αλλάξουν.
Dr. Money
http://www.euro2day.gr/Πάνε μερικοί μήνες από τότε που αναφερθήκαμε στη μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου σε υπουργεία και σε άλλους φορείς του Δημοσίου με τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών κ. Σταϊκούρα να διατάσσει σχετική έρευνα.
Χθες, διαβάσαμε στο «Έθνος» ότι οι έλεγχοι του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους αποκάλυψαν παρατυπίες στο θέμα της εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου σε 55 Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, ενώ η διαδικασία συνεχίζεται σε 100 επιπλέον οργανισμούς.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οργανισμοί κατέβαλλαν επιδόματα γενικών διευθυντών ή διευθυντών, χορηγούνταν υψηλότερες αποδοχές και δίνονταν αφειδώς πρόσθετες αμοιβές για μετακινήσεις στελεχών στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό κατά παράβαση του σχετικού νόμου. Ανάμεσα στα νομικά πρόσωπα ξεχωρίζουν το ΟΑΚΑ, οι Οδικές Συγκοινωνίες, το Εθνικό Κτηματολόγιο-Χαρτογράφηση Α.Ε. κ.ά.
Σε άλλη σοβαρή χώρα όπου θα καταγράφονταν παρόμοια φαινόμενα κάπου δύο χρόνια μετά την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, οι υπεύθυνοι θα απολύονταν πάραυτα και θα ζητείτο η επιστροφή των ποσών που δόθηκαν παρατύπως.
Στην Ελλάδα, το πιθανότερο είναι να ζητηθεί η επιστροφή των ποσών, ίσως σταδιακά, αλλά οι υπεύθυνοι να παραμείνουν στη θέση τους.
Είτε επειδή έχουν διορισθεί από υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα είτε επειδή έχουν μονιμότητα και δεν μπορεί να τους αγγίξει κανένας. Η παθογένεια του ελληνικού δημοσίου σε όλο το μεγαλείο της.
Κι όλα αυτά ενώ η χώρα δεν έχει ξεπεράσει ακόμη τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που γνώρισε από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Έχουμε λοιπόν καταλήξει να έχουμε ένα στυγνό, δυτικό φορολογικό σύστημα από τα έσοδα του οποίου χρηματοδοτείται ένας ανατολίτικος δημόσιος τομέας σε δομές και στελέχωση, που κάποιοι, όπως η τρόικα και μερικοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ελπίζουν ότι θα μεταμορφωθεί σταδιακά.
Όμως, αρκεί κάποιος να κάνει μια επίσκεψη σε κεντρικές υπηρεσίες υπουργείων προκειμένου να δει την εκεί καθημερινότητα και να συνομιλήσει με προϊσταμένους και άλλους για να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Το δικό μας συμπέρασμα;
Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να υπάρξουν ριζικές αλλαγές στη λειτουργία και στην κουλτούρα του Δημοσίου που θα μπορούσαν να έχουν άμεση θετική επίδραση στον πολίτη-φορολογούμενο.
Εξαίρεση ίσως κάποιοι τομείς όπου η μηχανογράφηση μπορεί να βοηθήσει να έρθουν σύντομα ορατές αλλαγές.
Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος δεν υπήρξε ποτέ προστάτης κάποιων αναφαίρετων δικαιωμάτων όπως στη Δύση.
Αντίθετα, από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα ήταν μέσο για την απολαβή και τη διανομή προσόδων είτε μέσω παροχής προνομίων σε οργανωμένες ομάδες, π.χ. τα κλειστά επαγγέλματα, είτε μέσω αργομισθιών στο Δημόσιο.
Η κρίση έχει αναδείξει την ανάγκη για βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και επάνοδό της σε βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης.
Το μερικό, έστω, άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων συνιστά ένα βήμα προς την ορθή κατεύθυνση αν και είναι πιθανό κάποια από αυτά να αντιστραφούν στο μέλλον από το πολιτικό σύστημα.
Η δημοσιονομική πειθαρχία επιβάλλει επίσης έλεγχο των κρατικών δαπανών και επομένως των αχρείαστων προσλήψεων στο Δημόσιο, ενώ οι πολιτικοί και η τρόικα συμφωνούν στην αύξηση των εσόδων.
Επομένως, κάποιος παρατηρητής μπορεί να ισχυρισθεί ότι το κράτος βρίσκεται σε μια διαδικασία αναμόρφωσης.
Όλα αυτά είναι αλήθεια.
Όμως, αρκούν λίγες επισκέψεις σε δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς και συνομιλίες με τους υπευθύνους ή φαινόμενα όπως η μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου για να καταλάβει κάτι απλό:
Κάποια πράγματα δύσκολα θα αλλάξουν. Αν ποτέ αλλάξουν.
Dr. Money
ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΕΧΕΙ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ.
ΑΡΘΡΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΜΑΣ.